“Οξειδωτικό στρες και αντιοξειδωτικά”
Ο στόχος μίας σύγχρονης αντιοξειδωτικής θεραπείας θα έπρεπε να είναι η ενεργοποίηση των αντιοξειδωτικών εφεδρειών που διαθέτει ο οργανισμός μας και όχι η ανεξέλεγκτη κατανάλωση «αντιοξειδωτικών» συμπληρωμάτων
Άρθρο στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” από τον Αν. Καθηγητή του Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής Τζώρτζη Νομικό.
Οι όροι οξειδωτικό στρες και αντιοξειδωτικά χρησιμοποιούνται ευρέως από τους επιστήμονες διατροφής και τους διαιτολόγους, ειδικότερα όταν απευθύνονται στο ευρύ κοινό.
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται αυτές οι δύο έννοιες δημιουργούν συχνά παρεξηγήσεις υποδηλώνοντας ότι οι ελεύθερες ρίζες, στις οποίες οφείλεται το οξειδωτικό στρες, είναι πάντα τοξικές για τον ανθρώπινο οργανισμό και ότι οι αντιοξειδωτικές ενώσεις που υπάρχουν στα τρόφιμα και ειδικότερα στα συμπληρώματα διατροφής είναι πανάκεια για πάσα νόσο.
Το άρθρο υπογραμμίζει ότι η καθημερινή παραγωγή ελευθέρων ριζών αποτελεί φυσικό και αναπόφευκτο αποτέλεσμα της σχέσης του ανθρώπινου οργανισμού με το οξυγόνο, ενώ σε χαμηλές συγκεντρώσεις είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική λειτουργία των κυττάρων. Η τοξικότητά τους εξαρτάται από τη συγκέντρωσή τους, χωρίς να έχουν προσδιοριστεί μέχρι σήμερα επιστημονικά τα ασφαλή όρια.
Το κύριο μήνυμα του άρθρου είναι ότι η σύγχρονη αντιοξειδωτική θεραπεία πρέπει να στοχεύει στην ενεργοποίηση των αντιοξειδωτικών εφεδρειών που διαθέτει ο ίδιος οργανισμός μας και όχι στην ανεξέλεγκτη κατανάλωση “αντιοξειδωτικών” συμπληρωμάτων. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό ο σύγχρονος άνθρωπος είναι η προσκόλληση σε διατροφικά πρότυπα πλούσια σε φυτικά τρόφιμα -με καλύτερο παράδειγμα της Μεσογειακής διατροφής- και η άσκηση, τα οποία λειτουργούν ως αντιοξειδωτικά «εμβόλια» στον οργανισμό μας μέσω ήπιας και ελεγχόμενης αύξησης των ελευθέρων ριζών.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο:
Οξειδωτικό στρες και αντιοξειδωτικά